Art. 25 ust. 2 UstPrAut
Za korzystanie z utworów, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. b i c (pkt c) – aktualne informacje prasowe oraz fotografie reporterskie], twórcy przysługuje prawo do wynagrodzenia.

Wynagrodzenie to z reguły jest określane w umowie pomiędzy autorem fotografii reporterskiej a wydawcą.

A jak dwoje nie chce na raz?

W razie braku porozumienia, fotograf może domagać się zawarcia umowy dotyczącej wynagrodzenia przed sądem. W takich wypadkach wynagrodzenie jest określane według stawek zwykle przyjętych w obrocie. W praktyce oznacza to, że wysokość wynagrodzenia wyznaczana jest arbitralnie przez skład orzekający na podstawie pewnych uśrednionych stawek przyjętych na rynku, z uwzględnieniem konkretnych okoliczności danego przypadku.

Wirtualne stawki

Inaczej kwestia wynagrodzenia przedstawia się w przypadku rozpowszechniania fotografii reporterskiej w Internecie.

W razie publicznego udostępnienia fotografii reporterskiej w Internecie (a więc w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niej dostęp w miejscu i czasie przez siebie wybranym), wypłata wynagrodzenia następuje za pośrednictwem organizacji zbiorowego zarządzania prawami autorskimi, o ile wydawca portalu nie zawarł odrębnej umowy z autorem. O organizacjach zbiorowego zarządzania prawami autorskimi będzie mowa w następnych artykułach. W tym miejscu jedynie wskazujemy, że dla utworów fotograficznych organizacją taką, zgodnie z Obwieszczeniem Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia 26 marca 2009 roku w sprawie ogłoszenia decyzji Ministra Kultury i Dziedzictwa
Narodowego o udzieleniu i o cofnięciu zezwoleń na podjęcie działalności organizacji zbiorowego zarządzania prawami autorskimi lub prawami pokrewnymi jest Związek Polskich Artystów Fotografików. Do tego związku fotograf zwraca się z wnioskiem o wynagrodzenie. Wynagrodzenie określane jest za pomocą standardowej tabeli wynagrodzeń przyjętej przez tę instytucję.

Autor tekstu: Anna Trocka